FAQ: Heeft de camper de reis door Europa overleefd?

Superleuk dat we een maandje in Nederland zijn geweest en leuk om te horen hoeveel interesse er was naar onze ervaringen! Er zijn veel vragen gesteld naar onze reis, dus we delen de komende maanden graag met jullie de meestgestelde vragen, oftwel de FAQ (Frequently Asked Questions).

We hebben ons vermaakt om de vraag die het meeste gesteld is op heel veel verschillende manieren:
‘Heeft de camper het overleefd?
‘En hebben jullie nog pech gehad met de camper?’
‘Oh en hoe is het gegaan dan met de camper?’
‘Zo heeft de camper het al die tijd uitgehouden?’
‘Hoe ging het met Sjaakie?’

De verbazing op ons antwoord op deze vragen was soms van de gezichten af te lezen. Haha!

We delen graag met jullie hoe het met de camper is gegaan! Het antwoord is kort en krachtig: we hebben vanaf eind juli tot en met oktober ongeveer 8900 kilometer gereden en geen pech gehad met de camper zelf! YEAH! 🙂

We hebben 1 keer een soort van pech gehad. Een soort van pech, want er was niks met de camper zelf, maar we konden toch niet meer verder rijden. Het eerste weekend dat we in de camper gingen wonen (21 en 22 juli), gingen we gelijk een weekend weg met Glenn z’n familie naar Maarn. Dat was een perfect weekend om een beetje te oefenen. Dat was maar goed ook, want bij het rijklaar maken van de camper ging de luifel niet meer naar binnen. Na wat sjorren en trekken bleek dat de pijp waar het doek omheen draait kapot was, waardoor het doek er scheef omheen draaide. Een super lullig iets, want het zit aan de camper, maar we konden toch niet verder rijden. Gelukkig zijn we ANWB-lid en het motto van de ANWB is: alles wat vier wielen heeft en niet verder kan rijden komen wij helpen! We hebben geprobeerd om eerst het doek er netjes af te schuiven om het te gebruiken, maar uiteindelijk besloten om de schaar erin te zetten. Waar waren we zonder onze ‘ikkanallesmakenennogsnelook’-vriend Patrick! Hij had wel een idee! Wij moesten alleen zelf een luifeldoek ergens vandaan toveren. Om een lang verhaal kort te maken, tijdens het laten maken van onze camper koelkast bood Van Vliet Caravans in Wateringen ons het doek van een kapotte luifel aan. Eind goed al goed!

Ohja ik zie nu dat ik heb opgeschreven dat we de koelkast ook hebben laten maken, dat klopt! Het weekendje in Maarn en weekje rondrijden in ons eigen dorp was een super goede voorbereiding op onze trip! We hebben verder veel plezier gehad met Sjaakie. Laten we zeggen dat we veel hebben geleerd van onze eerdere ervaringen met auto’s :).

De vraag is beantwoord! Maar wij zouden Glenn en Nien niet zijn als wij niet wat Glenn-Nien-acties hadden met de camper!

Glenn-Nien-actie in Italië

Wie de Amalfi Coast kent, weet hoe smal de kronkelwegen daar zijn met aan beide kanten betonnen muurtjes. Het is een plaatsje aan de kust en bereikbaar via twee wegen (links of rechts). Wij konden de Amalfi Coast nog niet en dat hebben we geweten! Rond 18.00 uur reden wij enthousiast naar en door de Amalfi Coast. De drukste tijd van de dag en vanuit beiden richtingen kwamen tig auto’s met toeristen die een hapje gingen eten. Mensen keken wel wat raar naar ons, maar goed dat waren we wel gewend met onze camper. We kwamen er al snel achter dat er geen plek was voor onze camper en dat we beter door konden rijden. En toen gebeurde het: een grote tourbus kwam het plaatsje ingereden via de smalle kronkelwegen die ons moest passeren op de smalle weg. Ook een politieagent zag dit en begon al schreeuwend in het Italiaans ons te wijzen wat we moesten doen. Achteruit was geen optie want er stond inmiddels een lange file achter ons. We moesten de camper strak tegen het betonnen muurtje zetten, waarna de bus ons moest passeren. Pff Nien zag een aantal worst case scenario’s in gedachten en kreeg pijn in haar buik, moest daardoor eigenlijk naar de wc en begon flink te zweten. Glenn bleef heel rustig en gefocust. Serieus, het scheelde letterlijk een haartje! En of het nog niet genoeg was, kwamen er daarna nog 2 tourbussen aangereden. De agent hielp ons gelukkig goed en ook deze bussen konden ons net aan passeren. De politieagent escorteerde ons daarna naar een kustplaatsje met iets meer ruimte. Glenn was nog steeds heel rustig en wachtte met een glimlach op de reactie van agent. Daar kregen we van de agent te horen dat campers alleen tussen 23.00 en 05.00 in de Amalfi Coast mogen rijden en hij schreef een boete uit. Glenn zat nog steeds met een big smile en werd door de agent dan ook ‘Mister Smile’ genoemd. Uiteindelijk kon de agent er zelf ook om lachen en gaf als waarschuwing: ‘de volgende keer dat jullie een verkeersovertreding maken, dan neem ik de camper in beslag’. Waarop Glenn vroeg waar hij dan heen zou gaan op vakantie met de camper. Met een glimlach zei de agent: ‘dan ga ik er zelf mee reizen naar Nederland’.

Wat hebben we hiervan geleerd? Rustig blijven, vooral niet denken wat er allemaal mis kan gaan, kijken naar de oplossing en altijd blijven lachen! 🙂 En misschien kunnen we volgende keer een beetje research doen van tevoren 🙂

Amalfi Coast

Glenn-Nien-actie in Ibiza. Correctie: dit was echt een Glenn-actie!

Cala D’hort, een strandje in Ibiza die uitkijkt op de Es Vedra. Toen we aankwamen rijden (een steile weg naar beneden) stond er een bord dat voertuigen van langer dan 5 meter verboden waren. We kwamen erachter dat de reden hiervan is omdat we op bepaalde plekken te lang waren voor de parkeerplekken. We besloten om de camper op de steile helling achter een paar andere auto’s te zetten (dus de ander auto’s stonden aflopend naar beneden voor onze camper). Sjaakie had al eerder te maken gehad met een steile helling, dus dat was het probleem niet. Alleen Glenn had hem heel even niet onder controle en de camper schoot tijdens het stilzetten een stukje naar voren met de voorkant tegen de voorkant van een andere auto. Op een rechte weg zet je de camper zo weer naar achter, maar niet op deze steile weg! Glenn moest zowel de handrem als de normale rem ingedrukt houden, anders hield de camper het niet. En ook hier: Nienke schoot in de stress want die zag in gedachten de domino van 4 auto’s al naar beneden gaan. Glenn bleef rustig. Nienke rende naar beneden naar het restaurant om de eigenaar van de auto te zoeken. Een lieve Spaanse kok kwam al pratend in het Spaans meegelopen naar de camper en schoot in de stress want het was de auto van zijn vrouw. Met souplesse heeft hij zijn eigen auto weggehaald en Glenn kon met een bocht naar beneden rijden. Lucky us: er was niets aan de hand!

Wat hebben we hiervan geleerd: Rustig blijven, vooral niet denken wat er allemaal mis kan gaan, kijken naar de oplossing en altijd blijven lachen! En misschien niet meer op een steile helling parkeren :).

Dat waren de acties, valt best wel mee toch? Ik weet op wat voor wegen we hebben gereden en hoeveel Glenn achter het stuur heeft gezeten. En dan ben ik toch heel trots op hem!

Ik vraag me af of Sjaakie wel zo blij was met ons.. en dan bedoel ik vooral met hoe wij soms met de binnenkant om gingen. De ins en outs hierover delen we in een andere blog met jullie!