20-12-2018: Op een onbewoond eiland!

Voordat we gingen starten met onze reis hebben we een paar kikke dingen bedacht die we echt wilden doen. Een daarvan is leven op een onbewoond eiland. Vooraf hebben we wat research gedaan naar onbewoonde eilanden rondom Azië. We hadden een organisatie gevonden die georganiseerde reizen naar onbewoonde eilanden, maar na een telefoontje kwamen we erachter dat ze dit niet meer doen, omdat er toch te veel toeristen op eigen houtje het onbewoond eiland bezoeken, waardoor het niet echt meer onbewoond is. Tijdens onze reis hebben we dit al tegen veel mensen onderweg gezegd om ook hun hulp te vragen of zij misschien een onbewoond eiland weten waar we dit kunnen gaan ervaren.

Zo ook bij onze Australische vrienden in Mission Beach (de plek waar we al voor de 3e keer komen). En hoe gaaf, zij wisten wel een aantal onbewoonde eilanden! En we mochten ook hun rubberboot en kampeerspullen lenen: tent, grillplaat om te bbq-en, slaapzakken, koelbox (vol eten want helemaal niets meenemen was wel erg primitief en niet haalbaar op dat eiland) en spullen om een vuurtje te maken. Zoon Rhett (16 jaar) hielp ons met alle voorbereiding, want die had dit wel vaker gedaan met vrienden.

En zo staken we op woensdag 19 december in ons rubberbootje (zie foto hieronder) de oceaan over naar ons onbewoond eiland: Coomba Island. Zonder laptop, met telefoon maar die zouden we uit laten en alleen gebruiken als we zouden zinken :). Glenn vol zelfvertrouwen achterin de boot in zijn rol als kapitein. Nienke had Glenn nog wel even duidelijk gemaakt dat ze het wel een beetje spannend vond op zee, dus of hij wel graag gefocust wilde varen. We hadden een plattegrond met de eilanden meegekregen en wisten zo op welk eiland we gingen bivakkeren. Na drie kwartier varen kwamen we daar aan: WAUW!! Een prachtig eiland met wit zand, blauwe zee en mega grote rotsen. Het eerste wat Nienke deed, nadat de de spullen in de schaduw waren gezet, was in haar nakie op het eiland rondrennen en Glenn aansporen om hetzelfde te doen. En zo liepen we daar, allebei naakt als holbewoners (zo noemden we het zelf). Alhoewel het net leek alsof we onze zwembroek en bikini aanhadden. Heeerlijk!! Wat een ruimte en vrijheid, niemand op het eiland behalve wij!

En wat doe je op zo’n onbewoond eiland? Eerst even helemaal niets en alleen maar om ons heen kijken naar de bizar grote zee en de mooie natuur op het eiland. Daarna samen de zee op met ons rubberbootje om vissen te vangen voor de lunch en voor het diner. Glenn had de jagers rol en Nienke keek toe en dat was een prima rolverdeling want Glenn had twee vissen gevangen! Weer terug op het eiland gingen we onze lunch bereiden: hmmm verser dan vers! Daarna samen snorkelend het eiland rond op zoek naar bijzondere vissen. Glenn ging vervolgens weer vissen en Nienke een boek lezen. Nienke probeerde het boek lezen nog uit te stellen en gewoon niets te doen, maar dat was toch behoorlijk lastig! Het was trouwens een toepasselijk boek genaamd ‘Mijn leven in de Wildernis’: over een Nederlandse meid die jarenlang in Nieuw-Zeeland in de wildernis heeft gewoond met haar man. Haar verhaal (jarenlang leven in de wildernis) was natuurlijk totaal niet te vergelijken met ons verhaal (twee dagen op een prachtig eiland), maar toch waren er gelijkenissen te lezen in het boek. Daarna samen het avondeten klaarmaken, helaas zonder vis dit keer… ‘s Avonds naar de sterrenhemel gekeken liggend in alleen onze binnentent (de buitentent was niet nodig). De volgende ochtend besloten we naar een ander eilandje te gaan: Bowden Island. Dit eiland was ook prachtig. Hier hadden we weer hetzelfde ritueel: Glenn vissen, Nienke een boek lezen, samen eten koken, samen snorkelen, samen eten koken en ‘s avonds genoten we van de prachtige zonsondergang. De volgende ochtend gingen we weer naar het vasteland, want het water was op :). We moesten opschieten, want de zee werd al wat ruiger. En na een klein uurtje waren we weer aan land. Wat een bijzondere ervaring! De rust, de ruimte, het feit dat we daar alleen waren, geen telefoon, geen laptop, geen mensen om ons heen, geen afleidingen. Alleen bezig zijn met eten vangen, bereiden en eten, niks doen, een boek lezen en elkaar…